In 2003 was ik voor het eerst in Chobe National Park als onderdeel van een groepsreis door zuidelijk Afrika. Het was een prachtige reis waardoor mijn liefde voor Afrika werd geboren. Zo ging ik te voet op zoek naar neushoorns in Zimbabwe en zag in een groep van 43 olifanten in bad gaan in Namibie, maar het was het bezoek aan Chobe National park in Botswana dat mij ter plekke deed besluiten dat ik er ooit nog een keer terug wilde en moest gaan. De eerste keer was ik er slechts 3 uur, want zo lang duurde de bootsafari over de Chobe rivier. Het was alsof ik in een National Geographic documentaire zat.
Olifanten liepen in grote groepen op de oevers van de rivier samen met giraffen, apen en buffels. Nijlpaarden lagen te luieren in het water en visarenden vlogen over je hoofd op zoek naar een hapje. De safari werd ook nog eens afgesloten met één van de mooiste zonsondergangen die ik ooit had gezien. In één woord, magisch!
Eindelijk terug
Het heeft 15 jaar geduurd, maar in 2018 was ik dan eindelijk terug. Samen met Jolanda deed ik een roadtrip door Namibie en Botswana. Het was een cadeau aan onszelf omdat we 10 jaar getrouwd waren. We hebben zelf het reisschema samengesteld en zorgden er dus voor dat we genoeg tijd hadden in Chobe. Drie hele dagen hadden we ingepland. We waren er in juni en dan is het in Botswana nog winter. Dat heeft als grote voordeel dat het nog geen hoogseizoen is en het dus relatief rustig is. Overdag zijn de temperaturen uitstekend met ongeveer 28 graden Celsius. ’s Nachts is het wel wat kouder en kan het afkoelen tot een graad of 5.
Accommodatie
We hadden 4 nachten in Tilodi Safari Lodge, een prachtige accommodatie even buiten Kasane en midden in Chobe. Het nationale park is ontzettend groot en de georganiseerde safari’s concentreren zich op en langs de rivier. De dieren kunnen echter vrij door het hele park bewegen en rondom onze accommodatie stond dan ook een groot elektrisch hekwerk. Hier waren wijzelf de beschermde diersoort in plaats van andersom. We zouden slapen in een grote luxe tent voorzien van alle gemakken, zelfs een elektrisch kacheltje voor de kou ’s nachts. Van de acht beschikbare tenten was alleen die van ons verhuurd. Het was dus ontzettend rustig.
Eten
We konden eten in de accommodatie, maar omdat het zo rustig was konden we niet a la carte eten. Het werd eten wat de pot schaft. We besloten het maar te proberen. Zonder enige verwachting schoven we de eerste avond aan en kregen we een uitstekend drie gangen diner voorgeschoteld. We genoten van gerechten die met heel veel liefde en aandacht waren klaargemaakt. Heel grappig was dat het vaak gerechten waren met de bij ons bekende wintergroenten als wortel en bietjes. ’s Middags gingen we vaak naar Kasane om daar wat boodschappen te doen en tegelijk te lunchen. We ontdekten de fastfood keten Nando’s. Hier hebben ze heerlijke rijstgerechten, maar ook kippenlevertjes met paprikapoeder uit Mozambique. Had je me van tevoren verteld dat ik kippenlevertjes zou eten in Afrika dan had ik je echt voor gek verklaard, maar ze bleken verslavend lekker. Ik overweeg om een petitie te starten om ze ook naar Nederland te halen!
Een onrustige nacht
Na het diner gingen we naar onze tent om ons klaar te maken voor de eerste nacht in Chobe. Het werd er één om nooit meer te vergeten. Natuurlijk is zo’n eerste keer best spannend, want je hoort toch allemaal vreemde geluiden om je heen. De nacht was pikdonker en ik heb zelden zo veel sterren gezien. Logisch gezien weet je dat je veilig bent want er staat een heel groot hek om de accommodatie heen, maar gevoelsmatig ben je toch op je hoede. Op een gegeven moment vielen we dan toch in slaap om ergens midden in de nacht bruut gewekt te worden door tetterende olifanten. We zaten rechtop in bed en vroegen ons af hoe dicht ze bij de tent in de buurt waren. Onze conclusie was heel dichtbij! Het tetteren werd direct gevolgd door een grote brul. Wat was dat? Klinkt als een leeuw. Hoe dichtbij was dat dan? Onze conclusie was ook heel dichtbij! Het getetter en gebrul ging nog even door en toen keerde de rust terug. De volgende ochtend werd ons verteld dat het een fittie was tussen een groep olifanten en een groep leeuwen. De leeuwen gaan op jacht en komen dan te dicht in de buurt van de olifanten, wellicht op jacht naar één van de kleintjes.
Wakker worden met hooggeëerd bezoek
De rest van de nacht konden we ongestoord slapen en werden we wakker toen het licht werd. Voor onze tent hoorden we gekraak en het klonk als iets groots. We dachten wel dat het aan de andere kant van het elektrische hek was.
Toen het geluid bleef aanhouden gingen we toch maar even kijken. Het bleek een grote vriendelijke reus in de vorm van een olifant te zijn die een paar meter buiten het hek takken van de bomen stond te trekken.
Snel pakten we onze camera’s en slopen langzaam naar het hek. In de frisse ochtend lucht stonden we in onze nachtkleding naar een olifant te kijken, slechts gescheiden door een elektrisch hek. De olifant trok zich niets van ons aan en ging gewoon door met eten.
Na een minuut of 15 besloot de olifant door te lopen en gingen wij met een euforisch gevoel terug naar onze tent om ons klaar te maken voor een dagje safari, maar eigenlijk was die al begonnen.
Bezoek in de nacht
De eerste nacht merkten we dat het toch best koud kan worden en besloten we de elektrische kachel aan te doen. We waren verbaast toen we na ongeveer een kwartiertje steeds heftigere geluiden uit het kacheltje hoorden komen. Ik besloot toch maar eens een kijkje te gaan nemen. Met een zaklamp had ik al snel de veroorzaker gevonden. Er zat een best grote hagedis in. De openingen waren zo klein dat hij er onmogelijk nog uit kon komen. Snel zette ik de kachel uit en besloot de volgende dag te gaan kijken of ik hem kon redden. Bij de receptie stonden ze gek te kijken toen ik een schroevendraaier kwam vragen. Toen ik de reden vertelde boden ze aan om het kacheltje om te wisselen, maar ja, dat zou het beestje natuurlijk niet helpen. Ik kreeg een schroevendraaier en ging aan de slag.
Het beestje was wat schuchter, maar was toch wel nieuwschierig naar deze kans op vrijheid.
Helemaal ongeschonden is hij zijn tijd in de kachel niet doorgekomen, maar het schijnt dat hun staart weer aangroeit. Ik denk dat hij toen hij klein was in de kachel is terecht gekomen en door daar lekker insecten te eten op een gegeven moment te groot is geworden om er weer uit te kunnen. Ik hoop dat hij nog lang van zijn vrijheid kan genieten.
Dit was niet onze enige nachtelijke bezoeker. In de tent hadden we een koffie en thee hoekje. Je kent het wel. Een waterkoker, thee, koffie, kopjes, lepeltjes en suiker. Op een gegeven moment hoorden we de lepeltjes rinkelen tegen de kopjes. Ik knipte het licht aan en nam een kijkje. Daar zat een woestijnratje lekker te snuffelen aan al dat lekkers. Toen hij mij zag vluchtte hij de tent uit. Net toen ik weer lag hoorden we dat hij weer terug was. Ik knip het licht aan en ja hoor daar zit hij met een suikerzakje in zijn bekje. Zo rende hij de tent weer uit en was blijkbaar tevreden, want we hebben hem niet meer gezien. De koffie en de suiker zetten we voor de zekerheid in de kluis. Zelfs slapen in Chobe is niet saai.
Ben jij al eens in Chobe geweest?
Nog meer inspiratie
