De gouden rots op de Kyaiktoberg, op het randje van de afgrond in Myanmar
De gouden rots op de Kyaiktoberg op zo’n 200 kilometer van Yangon, is een van de drie heilige Boeddistische plekken van Myanmar. De rots balanceerd op het randje van de afgrond en het lijkt of ieder zuchtje wind het laatste zetje zou kunnen zijn voor een donderende reis naar de afgrond. Slechts een haar van Boeddha voorkomt dit debacle.
De reis er naartoe is onderdeel van de ervaring
Tijdens onze terugreis vanuit Mawlamyine en Hpa-an naar Yangon, maakten we een stop bij de Kyaiktoberg. Daarmee ben je nog niet zomaar bij de gouden rots. Je moet namelijk nog wel de berg op en die is toch al snel 1100 meter hoog. Gelukkig is er een slimme ondernemer geweest die het vervoer heeft geregeld. Tientallen vrachtwagens rijden omhoog en omlaag om de pelgrims en toeristen naar de gouden rots te brengen. Het is een populaire bestemming, dus dat vervoer moet wel een beetje efficient. Als haringen in een ton worden we in een vrachtwagen gepropt en hop daar gaan we. In volle vaart scheuren we door het bochtencircuit omhoog, totdat we vol in de remmen gaan. We gaan even tanken. Volgetankt gaan we weer omhoog. De vaart zit er weer goed in als we weer volin de remmen gaan. De chauffeur gaat even wat eten. Ja hoor, wij wachten wel in ons tonnetje. Gelukkig eet hij een beetje door en naar 20 minuten gaan we weer omhoog. Na een klein uurtje zijn we dan eindelijk op de top van de berg, tenminste, dat dachten we. Daar blijk je nog 1,5 kilometer te moeten lopen om de gouden rots daadwerkelijk te zien.
Voor de pelgrims die minder goed ter been zijn is er een handige draagservice. Onderweg zijn er allerlei kraampjes en en restaurantjes waar je wat te eten of drinken kunt kopen.
Halverwege vonden we een leuk restaurantje en omdat het ondertussen lunchtijd was, besloten we wat te eten. Daar worden we altijd vrolijk van.
Hier aten we een heerlijke tea leaf salad en varkensvlees in een sinaasappelsaus. Verrassend lekker!
Aan de straat verkocht het restaurantje groene peperkorrels en betel quid, een goedje waar je hele rode tanden van krijgt. Het schijnt een medicinale en stimulerende werking te hebben. Gelukkig hadden wij dit niet nodig om het laatste stukje van de berg te beklimmen. Een goede maaltijd was voor ons genoeg.
Met goede moed vervolgden we ons pad en de eerste offerplaatsen werden zichtbaar.
Een laatste trap op en ja hoor, daar is de gouden rots. Gevaarlijk balancerend op het randje van de berg.
Het verhaal gaat dat slechts een haar van Boeddha voorkomt dat de rots de afgrond in valt. Dat maakt het tot een van de belangrijkste bedevaartsoorden van Myanmar.
De reis er naartoe is een hele belevenis, het maakt het bezoek aan de gouden rots alleen maar nog bijzonderder. Jaarlijks komen er duizenden pelgrims en ook nog een paar toeristen om dit bijzondere fenomeen te bewonderen. Ik had het voor geen goud willen missen.
Nog meer inspiratie
