De Northwest Highlands van Schotland

Tijdens onze roadtrip door Schotland hebben we veel prachtige natuur gezien, maar voor ons was de rit van Ullapool naar Wick via de kust de mooiste van onze reis. De route is zo’n 300 kilometer en vaak over ‘single track’ wegen, zoals gebruikelijk in de Schotse Hooglanden. Het was een lange reisdag en een aaneenschakeling van hoogtepunten. We zagen een grote kudde herten, grote roofvogels, veel schapen, prachtige stranden, hoge bergen, grote valleien en als klap op de vuurpijl kwam mijn grote wens uit, we zagen papagaaiduikers. Het is een overgetelijke dag geworden.

Na het prima ontbijt in The Arch Inn vertrokken we met een volle buik vroeg van Ullapool en Loch Broom opweg naar Wick, op wat een onvergetelijke dag zou worden. De gerookte Haddock met gepocheerd ei had indruk gemaakt. Dit geldt trouwens in het algemeen voor het eten in Schotland. Ik had vantevoren niet gedacht dat dat zo lekker zou zijn. Ik schreef eerder een blog over Schotland als culinaire ontdekking.

Knockan Crag National Nature Reserve

De dag begon al goed, want we waren nog geen halfuur onderweg of we zagen een auto langs de kant van de weg staan. De mensen stonden naast de auto de velden in te kijken. We zetten onze auto er naast en toen we uitstapten zagen we het direct. Aan beide kanten van de weg stonden grote groepen herten. Waarschijnlijk was een deel al overgestoken en stond de rest te wachten totdat die vreemde wezens met fotocamera’s weer om weg gingen. Dat deden we ook, maar niet voordat we dit tafereel hadden vastgelegd. 

Ze leken erg op hun gemak en liepen op hun gemak richting de bergen in de verte. Pas toen er een toeterende auto voorbij kwam gingen ze rennen. Blijkbaar wilde die even laten weten dat we daar niet mochten parkeren. 

De leider van de kudden hield het allemaal scherp in de gaten. 

Single track roads

Veel wegen in de Schotse Hooglanden zijn single track, er past in de breedte dus maar één auto op. Om elkaar te passeren heb je om de paar honderd meter een verbreding waar je even kunt stilstaan tot een tegenligger je gepasseerd is. Er staan duidelijk bordjes bij zodat je al in de verte kan zien waar je elkaar kunt passeren. Soms moet je even wachten en soms wacht een tegenligger op jou. Bij het passeren wordt er altijd, gewoon nooit niet dus, gezwaaid naar elkaar. Te leuk!

Naar Durness

Via de westkust reden we naar het in het noorden gelegen Durness. Dat is al een prachtig stukje Schotland. Mooie bergen en watervallen afgewisseld door uitgestrekte valleien.

Vanuit Durness reden we naar het oosten, maar dan moet je wel een stuk om Loch Eriboll rijden. Langs de kust zie je de mooiste kustlijnen en prachtige stranden. Is dit Schotland?

Ondertussen hadden we best trek gekregen in koffie en we stopten bij het gezellige Weavers Cafe voor een lekkere cappuccino. Hier aten we een heerlijke scone bij, met clotted creme en jam natuurlijk. Vol energie gingen we weer op pad.

Dunnet Head

Onze volgende bestemming was Dunnet head, het meest noordelijke puntje van het vaste land van Schotland. Hier zouden papagaaiduikers kunnen zitten. Een grote wens van mij was om die te zien en te kunnen fotograferen. Ik vind ze zo grappig en mooi! Het is nog best een stukje rijden naar het uiterste puntje van dit schiereiland.

Het eerste dat je ziet is de vuurtoren. Daar kun je je auto parkeren. Je ziet direct al dat er veel vogels langs de rotsen vliegen. Om goed te kunnen kijken moesten we naar het randje van de rotsen lopen. Een waarschuwing is wel op z’n plaats, want er staat niet overal een hekje. Niet teveel risico nemen dus, de rotsen zijn erg hoog en steil.

Vlakbij de vuurtoren vonden we een mooi plekje waarvandaan je op de zijkant van de rotsen kunt kijken en daar zagen we ze zitten hoor…op smalle randjes.

Wat zijn ze leuk! Ze vliegen aan en af. Prachtig om te zien. Er zitten niet alleen papagaaiduikers, maar ook veel andere vogelsoorten. Op een gegeven moment landde er één vlak voor ons op een mooi plateautje. Hij wilde wel even poseren voor ons. De clown. Mijn dag kon nu helemaal niet meer stuk.

Door naar Duncansby Head

Met moeite namen we afscheid van deze mooie vogels en reden we door naar Duncansby Head. Ook daar zitten heel veel vogels. Vanaf de parkeerplaats is het een leuke en mooie wandeling naar de rotsen waar ze zitten.

Je hebt er een prachtig uitzicht op de Stacks of Duncansby, twee prominente rotspunten in zee.

Als je dichterbij komt zie je pas hoeveel vogels er nestelen op de Stacks en de rotsen er omheen. Sommige hebben echt een gezellig plekje uitgezocht.

Vanuit Duncansby Head reden we tegen de avond, het was aardig fris geworden nu de zon bijna onder was, naar het Nethercliffe Hotel in Wick. Onder het genot van een heerlijke maaltijd met een lekker biertje van de nabije Orkney eilanden bij restaurant Bord de Léau lieten we de dag nog eens passeren. Onze conclusie? Wat een bizar mooie dag op een tot nu toe al prachtige reis door het schitterende Schotland! Eigenlijk geen woorden voor…

Nog meer inspiratie!