Denk je aan eten in Groot Brittanie dan denk je toch snel aan ‘pub grub’, oftewel eten in een pub. Grote porties, voedzaam eten en betaalbaar. Een echte klassieker is natuurlijk fish and chips, vaak begeleid door een flinke schep mushy peas, gepureerde erwten. Tijdens onze rondreis door Schotland ontdekte ik dat je daar echt heerlijk kunt eten, maar dat het soms ook echt slecht kan zijn. Zo heb ik een aantal keer fish and chips gegeten, soms uitstekend, maar soms ook tranentrekkend slecht. Een goede fish and chips begint met goede ingredienten.

Kabeljauw of koolvis?

Toen ik een jaar of 12 was voetbalde ik in Den Haag bij HVV Laakkwartier. Ik stond in de spits en had met mijn vader de deal dat voor elke goal die ik scoorde een lekkerbekje kreeg. Ik was toen al gek op lekkerbek, die altijd van kabeljauw gemaakt werd. Kabeljauw was één van de goedkopere vissoorten. Ik scoorde met enige regelmaat en at dus ook regelmatig een lekkerbekje. Tegenwoordig is kabeljauw veel schaarser en ook een stuk duurder. Lekkerbek en kibbeling is tegenwoordig vaak van koolvis gemaakt. Ik vind kabeljauw wel lekkerder en als je er om vraagt kun je het meestal ook wel krijgen. Ik let er wel altijd op dat het duurzaam gevangen vis is.

Het MSC keurmerk voor vis

Het Marine Stewardship Councel keurmerk is in het leven geroepen toen in de jaren negentig het voortbestaan van de kabeljauw ernstig werd bedreigd door overbevissing. Er zijn nu nog steeds gebieden waar de kabeljauw wordt bedreigd, maar er zijn ook plekken waar het beter gaat met de kabeljauw. In de noordzee gaat het langzaam weer wat beter en de Skrei, ook wel winterkabeljauw genoemd, uit Noorwegen is echt heel duurzaam. Deze wordt alleen gevangen in de wintermaanden en vaak nog met de hand zodat de zeebodem niet wordt aangetast en er nauwelijks bijvangst is. Ik let er dus op dat de vis die ik koop, niet alleen kabeljauw, een MSC keurmerk heeft. 

Het beslag om de vis

Dat luistert bij mij nogal nauw. Ik hou er niet van als er meer beslag om de vis zit dan dat het vis is. Bovendien hou ik er ook niet van als het zo’n ‘vet’ beslag is waar je de frituurolie uit ziet druipen. Het moet vooral lekker krokant zijn. Jolanda eet glutenvrij, dus ik ging op zoek naar een lekkere glutenvrij beslag om de vis in te bakken. Het is een combinatie van kikkererwtenmeel (besam) en rijstmeel geworden. Dit breng je op smaak met wat kruiden en geeft een heerlijk krokant laagje om je vis.  

Biologische aardappelen

Voor de chips gebruik ik biologische aardappelen. Natuurlijk omdat die niet met allerlei giftige middelen zijn bespoten, maar ook omdat ze gewoon veel lekkerder smaken en je kunt ze in de schil eten. Dat scheelt weer wat tijd in de keuken. Ik gebruikte een kruimige aardappel, omdat je daarmee de lekkerste frieten maakt. Ik hou van lekkere dikke frieten, dus ik snee ze wat dikker.

Mushy peas

Dat is echt Engels. Traditioneel gemaakt van gedroogde erwten, maar ik maakte het mezelf makkelijk door gewoon diepvries erwtjes te nemen. Kort blancheren en daarna (deels) pureren. Je mag best nog wat erwten zien. Klontje boter er door en op smaak brengen met wat peper en zout. Een kind kan de was doen. De erwten waren vrij zoet en ik voegde een heel klein beetje citroensap en een snufje gedroogde munt toe. Dat maakte het tot een lekker fris bijgerecht dat ik zeker vaker ga maken.